اداره هوانوردی ایالات متحده
آمریکا پیشنهاداتی را از نیومکزیکو، اوکلاهاما و تگزاس جهت احداث اولین
فرودگاه فضایی دریافت کرده است که فصل جدیدی را در تاریخ فضانوردی خواهد
گشود.

برت راتن طراح مشهور عالم
هوافضا که در حال آماده سازی اولین ناوگان فضاپیمای تجاری سرنشین‌دار برای
شرکت ویرجین گالاکتیک که متولی گردشگری فضایی است، می‌باشد از سیل
پیشنهادات واصله جهت ایجاد فرودگاه فضایی به شدت تعجب کرده و اظهار داشته
که این موضوع در حال تبدیل شدن به یک رقابت جهانی است.

پایانه‌های پرتاب فضایی
سالها است که توسط سازمانهای فضایی دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرند. این
پایانه‌ها با توجه به نوع مأموریت متفاوت پرتابهای فضایی شامل سکوهای پرتاب
مجزا، باندهای ویژه و آشیانه‌های متداولی هستند. اکثر آنها در نواحی
دورافتاده ساحلی واقع شده‌اند تا اجزا و قطعات جدا شده ناشی از پرتاب
راکتهای فضایی در بازگشت به زمین به کسی آسیب وارد نکند.

اما فرودگاه‌های جدید فضایی باید مکانی تجاری و مناسب شأن گردشگرانی باشد
که حاضر شده‌اند صدها و یا شاید میلیونها دلار پول صرف یک تور چند ساعته یا
چند روزه نمایند. سالنهای انتظار، باندهای بزرگ و اتومبیلهایی که گردشگران
را به سفینه فضایی هدایت می‌کند، بیشتر یادآور یک فرودگاه شیک هوایی است تا
یک مرکز پرتاب فضایی.

در حال حاضر مشکلات فنی عدیده‌ای گریبانگیر سرمایه‌گزاران این صنعت نوپا
است. هنوز هیچ یک از فضاپیماهای بخش خصوصی آزمایش پرتاب خود را کاملاً پشت
سر نگذاشته‌اند و هنوز هزینه برآورد شده برای یک پرواز زیرمداری که به
گردشگر اجازه می‌دهد تنها برای لحظاتی افق کروی زمین و لایه آبی رنگ اتمسفر
را تشخیص دهد، بسیار سرسام‌آور است.

اما کم نیستند افرادی که حاضر به پرداخت مبلغی بین 100 تا 250 هزار دلار
هستند تا چنین تجربه شگفت‌انگیزی را در کارنامه زندگی خود ثبت کنند. طبق
مطالعاتی که اخیراً در نیومکزیکو صورت پذیرفته است، پیش‌بینی می‌شود که این
صنعت تا پایان سال 2020 چیزی حدود 750 میلیون دلار درآمد عاید گردانندگان
آن کند و تا 5800 شغل جدید ایجاد نماید.

طرفداران گردشگری فضایی به
کشورهای غربی و صاحب فناوری محدود نمی‌شود. در همین خصوص در سال 1381
تحقیقی در تهران صورت پذیرفت که نشان می‌داد بیش از 80 درصد پرسش‌شوندگان
تهرانی به این موضوع اظهار علاقه کرده‌اند. بزرگترین مانعی که اغلب مردم به
آن اشاره می‌کنند هزینه چنین سفر هیجان‌انگیزی است که می‌تواند حجم مخاطبان
این صنعت را به شدت محدود کند. نکته جالب توجه این تحقیق این بود که با
وجودی که اکثر مردم امکان چنین سفری را در ایران غیر ممکن و نشدنی
می‌پنداشتند، همچنان از پاسخ مثبت به این پیشنهاد مهیج پرهیز نمی‌کردند و
این به معنای آینده مثبت این صنعت است.

دولت ایالتی نیومکزیکو سال گذشته قراردادی را با شرکت ویرجین گالاکتیک امضاء کرد تا به موجب آن جواز احداث یک فرودگاه فضایی به ارزش تقریبی 225 میلیون دلار را صادر نماید. به موجب این قرارداد امتیاز بهره‌برداری از این فرود گاه که طبق برنامه در اواخر سال 2009 میلادی آماده بهره‌برداری خواهد شد تا 20 سال به شرکت ویرجین گالاکتیک واگذار شده است. تا آن زمان این شرکت که مؤسس آن آقای ریچارد برانسون می‌باشد برای پرواز اولین مشتری‌هایش از فرودگاه موهاوی کالیفرنیا، جایی‌که اولین فضاپیمای خصوصی جهان در سال 2004 با طراحی آقای راتن به پرواز درآمد، استفاده خواهد نمود.

یکی دیگر از گردانندگان و
متولیان گردشگری فضایی شرکت راکت‌پلین‌کیستلر است که مایل به بهره‌برداری
از فرودگاه فضایی اوکلاهاما است. این فرودگاه تمام ملزومات و نیازمندی‌های
خاص این کار را فراهم آورده و انتظار می‌رود در آینده بسیار نزدیک
گواهینامه اداره هوانوردی ایالات متحده آمریکا را دریافت کند.

تب ساخت فرودگاه‌های فضایی
محدود به ایالات متحده آمریکا نمی‌باشد. شرکت ماجراجوییهای فضایی ( اسپیس
ادونچرز ) نیز چندی پیش اعلام کرد در صدد تأسیس فرودگاه فضایی تجاری در
سواحل جنوبی خلیج فارس است. این شرکت قصد دارد در آینده‌ای نه‌چندان دور
فرودگاه فضایی رأس‌الخیمه را در شیخ‌نشینی به همین نام واقع در امارات
متحده عربی برپا کند. دولت محلی رأس‌الخیمه و شرکت اسپیس ادونچرز از
سرمایه‌گزاران عمده این پروژه 265 میلیون دلاری هستند. نزدیکی این فرودگاه
فضایی به دبی که مرکز توریستی پرزرق و برقی در حاشیه جنوبی خلیج فارس است،
نزدیکی این مرکز به خط استوا که در پرتابهای فضایی مهم تلقی می‌شود و
دلارهای نفتی سرگردان که منتظر بهانه‌ای برای خرج شدن به سر می‌برند از
عمده‌ترین دلایل برپایی چنین مرکزی در این منطقه به شمار می‌رود.