من دلم میخواهد،
خانه ای داشته باشم پر دوست،
بر درش برگ گلی می کوبم،
روی آن با قلم سبز بهار،
می نویسم ای یار،
خانه دوستی ما اینجاست،
تا که دیگر نپرسد سهراب،
خانه دوست کجاست؟!

 

در زمان های بسیار قدیم وقتی هنوز پای بشر روی زمین نرسیده بود   فضیلت ها و تباهی ها کنار هم جمع شده بودند . خسته تر و کسل تر از   همیشه زکاوت گفت: بیایید با هم بازی کنیم ؛ مثلا قایم موشک . همه از   پیشنهاد او شاد شدند و دیوانگی فورا فریاد زد که من چشم می گذارم .   از انجایی که هیچ کس نمی خواست به دنبال دیوانگی بگردد همه قبول   کردندکه او چشم بگذارد و به دنبال انها بگردد . دیوانگی جلوی درختی   رفت و چشم هایش را بست وشروع کرد به شمردن . یک . . . دو . . .   سه . . . همه رفتند تا جایی پنهان شوند . لطافت خود را به شاخه ی   محبت اویزان کرد ، خیانت داخل انبوهی از زباله پنهان شد . هوس به   عمق زمین رفت ، اصالت در میان ابرها پنهان شد ، طمع در داخل کیسه   ای که خودش دوخته بود ؛ پنهان شد و دیوانگی همچنان مشغول   شمردن بود . هفتاد و نه . . . هشتاد . . . همه پنهان شده بودند جز عشق   که مانده بود و نمی توانست تصمیم بگیرد وجای تعجب هم نیست ،   چون همه می دانیم که پنهان کردن عشق مشکل است . در همین حال   دیوانگی به پایان شمارش رسید ، نود و پنج . . . نود و شش . . . هنگامی   که دیوانگی به صد رسید ؛ عشق پرید و در بین نیک بوته ی رز پنهان    شد . دیوانگی فریاد زد که دارم می ایم . اولین کسی را که پیدا کرد   تنبلی بود ؛ زیرا تنبلی ، تنبلیش امده بود جایی پنهان شود . لطافت را   یافت که بر شاخه ی محبت اویزان شده بود ، دروغ  ته دریاچه ، هوس    در مرکز زمین ، یکی یکی همه را یافت جز عشق . او از یافتن عشق   ناامید شده بود . حسادت در گوش دیوانگی زمزمه کرد که تو فقط باید   عشق را پیدا کنی و او پشت بوته های گل رز است . دیوانگی شاخه ی   چنگک مانندی را از درخت کند و با شدت و هیجان زیادی ان را در   بوته ی گل رز فرو کرد ، دوباره و دوباره . با صدای ناله متوقف شد .   عشق از پشت بوته بیرون امد در حالی که با دستهایش صورت خود را   پوشانده بود و از میان انگشتهایش قطرات خون بیرون می زد . او نمی   توانست جایی را ببیند . کور شده بود . دیوانگی گفت : من چه کردم ؟   چگونه می توانم تو را درمان کنم ؟ و عشق پاسخ داد : تو نمی توانی مرا   درمان کنی . اگر می خواهی مرا کمک کنی راهنمای من شو . از ان روز   است که « عشق کور است و دیوانگی همواره در کنار اوست »

او قول نداده بود که دنیا بهشت باشد ...  سختی ها بازتاب باورها و برداشت ها و اعمال و اندیشه های اشتباه خود انسان است. دنیا محل رشد است ...دانشگاه است نه آسایشگاه ... و سختی ها ، سکوی صعودند . اشک او.. تو همان قطره اشکی که از چشم آسمان ، افتادی ! آمده ای تا دراین دریا مروارید مهر شوی و با پَر و پای عشق ، اوج و علوّ و عروج یابی ... انتظار! مولای مهربان و مشتاق و منتظرم ! دیشب در خواب ، صدایت را با گوش جان شنیدم که می گفتی :  من هستم ، حاضرم و حقیقت تلخ این است که شما غافلانه ، غایبید ... برای بیداری و حضور خود دعا کنید..

ای دل تو چه می کنی؟
می‌مانی یا می‌روی؟
داد از آن اختیار که تو را از خون خدا جدا کند.


زندگی با همه وسعت خویش
محفل ساکت غم خوردن نیست
حاصلش تن به قضادادن و افسردن نیست
اضطراب و هوس دیدن و نادیدن نیست
زندگی جنبش جاری شدن است
از تماشاگه آغاز حیات
تابدانجا که خدا می‌داند .


خداوند بینهایت است. . . . . . .
اما بقدر نیاز تو فرود می آید
بقدر آرزوی تو گسترده می شود
و بقدر ایمان تو کارگشاست.


خدایا
من از فردای خود مطمئن نیستم
تو هم تا فردای من صبر مکن...... قبولم نما


هزار دهقان برای باریدن باران دعا می کردند،
غافل از اینکه ...
خدا با کودکی بود که آنها از چکمه های سوراخش غافل بودند!!


اگر تنها ترین تنها شوم باز خدا هست،او جانشین همه نداشتن هاست.


ای کاش خدا از تو بگیرد ، هر آنچه که خدا را از تو می گیرد.


امام حسین (ع) خون خداست و شهادت هنر مردان خدا.

ای کاش عرفا می دانستند لازم نیست خدارا در آن همه قاعده و قانون بجویند ، تنها پرنده ای که زیر برف ها نغمه سرایی می کند برای اثبات خدا کافی است .

خداوند مقربترین بندگان خویش را از میان عشاق بر می گزیند. وهم آنان که گره کور دنیا را به معجزه عشق می گشایند!


هوشیار باش که خلقت عالم ز بر توست.
غیر از خدا هر آنچه خواهی شکست توست.


خدایا ....
اگه اون دنیا منو به گناهانم مواخذه کنی
منم تو رو به عفوت مواخذه خواهم کرد !


شیشه عمر بهار ، لب دیوار شکست
و هوا پر شد از بوی خدا !!!
همه جا آیت اوست...
دیدنش آسان است !!!
سخت است نبینی او را ...


آخر ندانستم که خداوند کجای این آسمان به انتظار من نشسته است . . .


از میان کسانی که برای دعای باران به تپه ها می روند تنها آنانی که با خود چتری به همراه
می برند ، به کار خدا ایمان دارند.

تو تخت سنگ ،درد و رنج وجود نداره.اما در ترس از تخت سنگ درد و رنج وجود داره.خدا ترس از مردنه....!!


خداوند به خواست مخلوق ظهور می کند.



ما که هزار بار بیش از پدرانمان برای اثبات خدا دلیل آورده‌ایم ؛هر روز نماز صبح‌مان قضا می شود.



آنگاه که دوست داری همواره کسی به یادت باشد به یاد من باش که من همواره به یاد توا’م.

از طرف بهترین دوست شما : خدا