دلاور گمنام ارتشی

احمد صالحی، فرمانده گردان بلال حبشی، شب گذشته و در آغاز عملیات، طی حادثه ای غیر مترقّبه به شهادت رسید. متوسّلیان در شرایطی فرمان اعزام گردان بلال را نوشته بود که هنوز خبر شهادت صالحی را به او اعلام نکرده بودند؛ هم از این روی، در عمل، مسأله ی ابلاغ حکم مذکور به فرمانده گردان بلال و عزیمت نیروهای آن به سوی ارتفاعات تینه منتفی شد. امّا گردان حبیب، به علت وضعیت حسّاس موضع توپخانه و تجمع تانک های دشمن در شمال روستای متروکه ی واوی، ناچار شد در خطوط پدافندی خود باقی بماند و با تحرّکات احتمالی زرهی عراق مقابله کند. گردان سلمان نیز به خاطر پاره ای مسایل و معضلات ناشی از ادغام با گردان 141 ارتش، در منطقه ی علی گره زد باقی ماند و موفق به اجرای فرمان متوسّلیان - یعنی عزیمت به چنانه در جنوب یا حرکت به سمت امامزاده عبّاس در غرب - نشد.
بنابراین، فرمانده تیپ 27 بلافاصله تدبیر دیگری اتخاذ کرد و با صدور فرمانی خطاب به اسماعیل قهرمانی، رضا چراغی، سیّد مصیّب میرسجّادی، جعفر جهروتی زاده و حبیب الله مظاهری، گردان های انصارالرسول، حمزه سیّدالشهدا، ابوذر غفاری، مالک اشتر و مسلم بن عقیل را به این مأموریت گسیل داشت. بدین ترتیب، پنج گردان از مجموع نه گردان تحت امر تیپ 27 محمّد رسول الله(ص) در منطقه ی امامزاده عبّاس با واحدهای مجهز زرهی دشمن درگیر شدند.
مجتبی صالحی پور، از نیروهای کادر تیپ 27 در وصف چگونگی نبرد در منطقه ی دشت عبّاس می گوید:
... در حساس ترین لحظات درگیری بچّه های ما با تانک های تی - 72 دشمن در دشت عبّاس بود که دیدیم تعدادی از تانک های چیفتن تیپ 2 لشکر 92 زرهی ارتش به کمک بچّه ها آمده اند. آنها با این کارشان واقعاً خطر کرده بودند؛ زیرا تانک های عراقی، از پشت آن سنگرهای هلالی شکل و مرتفع خودشان کاملاً روی چیفتن های ما دید داشتند؛ در حالی که بچه های تیپ 2 زرهی، فاقد چنین امتیازی بودند. با این حال، تانک سواران دلاور ارتشی ما، مردانه وارد عمل شدند و وظیفه ی حمایت و پشتیبانی از بچّه های تیپ 27 را با از خودگذشتگی و رشادتی ستودنی انجام دادند.
از آنجا که ارتفاع بدنه ی چیفتن ها از سطح زمین خیلی کم است، خدمه ی تانک های ما با دقت و ظرافت تمام، چیفتن ها را به پشت جاده یا لابه لای نخل ها می کشاندند و با نهایت قدرت در مقابل تانک های تی - 72 عراقی ایستادگی می کردند. البته در درگیری تانک با تانک، عراقی ها سه چهار دستگاه از چیفتن های ما را زدند؛ ولی با این حال، بچّه های ارتش با رشادت عجیبی آنجا مقاومت کردند. به رغم همه ی مشکلات و کمبودها، زرهی ارتش جمهوری اسلامی، در عملیات فتح مبین خصوصاً در دشت عبّاس ایثارگرانه جنگید.
علی میرکیانی، مسؤول واحد تدارکات تیپ 27 که شاهد عینی صحنه ی نبرد در دشت عبّاس بوده است، روایت می کند:
... به یاد دارم وقتی که دشمن بچّه ها را در منطقه ی امامزاده عبّاس با زرهی خودش زیر فشار قرار داد، یکی از برادران ارتشی ما که فرمانده یک دستگاه تانک بود، علی رغم مخالفت سایر برادران، تانک خودش را روشن کرد و گفت: بچّه های ما دارند آن جلو قتل عام می شوند. من با توکل به خدا، به کمک آنها می روم... هرچه بادا باد!
بعد هم سریع گاز تانک را گرفت و روی جاده ی منتهی به امامزاده عبّاس به حرکت درآمد. او کار بسیار خطرناکی را انجام داده بود؛ چرا که دشمن سطح جاده را به شدت زیر آتش گرفته بود و هر لحظه امکان داشت تانک او را مورد اصابت قرار دهند. با این حال، آن دلاور مرد ارتشی، بی واهمه همچنان به پیشروی خودش ادامه داد.
سرانجام آنچه که از وقوع آن هراس داشتیم، اتفاق افتاد و تانک او مورد اصابت گلوله ی دشمن قرار گرفت و به آتش کشیده شد. هیچ وقت فراموش نمی کنم؛ تانک، غرق در شعله های آتش، با سرعتی که دم به دم کمتر می شد، به راه خودش ادامه داد. لحظه ای بعد دیدیم آن فرمانده تانک قهرمان ارتشی، در حالی که شعله های آتش از بدنش زبانه می کشید، به زحمت از برجک تانک در حال حرکت خارج شد و از همان بالا خودش را به بیرون پرت کرد. متأسفانه چون از قسمت جلوی تانک پایین پریده بود، وقتی به زمین افتاد، تانک در حال حرکت، از روی پیکر در حال سوختن او عبور کرد و ... هنوز هم افسوس می خورم که چرا حتّی نام این دلاور مرد را ندانستم. شهادت مظلومانه ی آن برادر شیردل ارتشی، از جمله ی تلخ ترین و در عین حال لطیف ترین خاطراتی است که از عملیات فتح مبین برایم به یادگار مانده است.
انهدام تانک های خودی توسط حجم انبوه واحدهای مدرن زرهی دشمن، صرف نظر از صدمات و تلفات مادی، تأثیر نامطلوبی بر روحیه ی برخی عناصر حاضر در میدان داشت. صیّاد شیرازی با اشاره به همین واقعیت می گوید:
... اینها ]واحدهای تانک تیپ 2 زرهی دزفول[ حمله کردند و در اوّلین یورشی که به طرف دشمن بردند، دشمن با تانک پیشرفته تر حمله کرد. با تانک تی - 72، شش یا هفت تانک ما را زد و همین امر، اثر بدی روی نیروهای تیپ ]دوّم زرهی[ ما گذاشت.
یکدفعه دیدیم تیپ عقب نشینی کرد. عقب نشینی تیپ؛ یعنی اطمینان دشمن از اینکه دیگر نمی توانیم کاری بکنیم... داد و بیداد همه درآمده بود. با هلی کوپتر خودم را به دشت عبّاس رساندم و بین تانک های خودی - که در حال عقب نشینی بودند - به زمین نشستیم. وضعیت عجیبی بود.1
به رغم این مسایل، جنگ در دشت عبّاس با شدّت و حدّت ادامه داشت؛ دو طرف، در نبردی نابرابر رو در روی هم قرار گرفته بودند. در نوک پیکان حمله ی تیپ 27، گردان حمزه تحت امر رضا چراغی به پیش می تاخت. نصرت الله قریب، جانشین فرماندهی گردان حمزه می گوید:
... روز دوشنبه، دوّم فروردین بود که چند دستگاه اتوبوس آوردند و نیروهای گردان ما را که از علی گره زد پایین آمده بودند، سوار کردند و عازم دشت عبّاس شدیم. هنگامی که به آنجا رسیدیم، نیروهای ما به محض پیاده شدن از اتوبوس ها ناچار شدند به صورت سینه خیز جلو بروند. به خوبی مشخص بود که نیروهای دشمن کجا هستند. آتشی که می ریختند و خلاصه همه چیز برای ما آشکار بود.
مأموریت گردان ما عبارت بود از بازپس گیری امامزاده عبّاس از عراقی ها. بچّه ها می بایست به صورت دشتبان به طرف امامزاده حرکت می کردند؛ چرا که دشمن با تانک های خود در این منطقه به صورت خیلی باز آرایش گرفته بود.
گردان انصارالرسول به فرماندهی برادر اسماعیل قهرمانی دنبال نیروهای گردان ما می آمد. همین جا بود که ما با مشکل مواجه شدیم؛ چرا که در حین پیشروی ما به سمت امامزاده عبّاس، دشمن حیله هایی به کار برد. از جمله اینکه در وهله ی اوّل، نفوذ ما را پذیرا شد؛ به طوری که ما توانستیم امامزاده را بگیریم. در مجاورت بقعه ی امامزاده، تپّه ی خیلی کوچکی وجود داشت که بهترین عارضه برای نگه داشتن امامزاده محسوب می شد. ما یک سری از بچّه های گردان را فرستادیم تا این تپّه ی مهم را بگیرند. بچّه ها خیلی سریع موفق به تصرّف تپّه ی مذکور شدند. از طرفی، در سمت چپ ما، زرهی دشمن هیچ گونه فعالیتی نداشت. تانک های عراقی در دامنه ی ارتفاعات تینه - که با فاصله ای زیاد به امامزاده عباس منتهی می شد - آرایش گرفته بودند. از طرف دیگر هم ما از روبه رو با نیروهای دشمن درگیر بودیم.
در پی اوج گیری نبرد در دشت عبّاس، متوسّلیان بلافاصله فرمان انتقال قرارگاه تاکتیکی تیپ 27 از ارتفاع 350 شاوریه به شیاری در فاصله ی هفت کیلومتری امامزاده عبّاس را صادر کرد. مجتبی صالحی پور می گوید:
... در جاده ی اندیمشک - دهلران، به فاصله ی شش - هفت کیلومتری امامزاده عبّاس، در سمت چپ جاده شیاری قرار داشت که از لحظه ی شروع درگیری بچّه ها در دشت عبّاس، به دستور حاج احمد، کلیّه ی اقلام و ادوات غنیمتی از دشمن را به آنجا می آوردند و در داخل شیار د پو می کردند.
وقتی که دامنه ی درگیری بچّه ها با دشمن در دشت عبّاس گسترش پیدا کرد و به اصطلاح کار نزاع بالا گرفت، حاج احمد دستور داد کنار همان شیار، یک قرارگاه تاکتیکی برقرار کنند. این قرارگاه به سرعت احداث شد و بچّه های مهندسی جهاد دزفول آمدند و همان روز یک سری سنگر مستحکم در آنجا بنا کردند. بعد هم اسم آنجا را گذاشتند «کمپ رسول الله(ص)». البته این سنگرها به عنوان مرکز هدایت عملیات تیپ مورد استفاده قرار نگرفتند!
هدایت عملیات تیپ ما در دشت عبّاس، بیرون از این سنگرها توسط حاج احمد، حاج محمود شهبازی و حاج همّت انجام می گرفت. بیرون سنگرهای کمپ رسول الله(ص)، حاج احمد با استفاده از بی سیم جیپ فرماندهی، با مسؤولین گردان های حمزه، انصار و ابوذر به صورت مستمر در تماس بود. حاج همّت سوار بر یک دستگاه جیپ کی - ام و با استفاده از بی سیم پی.آر.سی.77، نیروهای گردان مالک اشتر را هدایت می کرد و حاج محمود شهبازی هم سوار بر یک موتوسیکلت تریل هوندا 250 قرمز رنگ، در خط مقدم تردّد می کرد و هرجا کار سخت می شد، مسؤولیت هدایت بچّه ها را به عهده می گرفت؛ البته حضور ایشان در کنار بچّه های گردان مسلم بن عقیل به فرماندهی حبیب الله مظاهری، بیشتر به چشم می خورد.
این سه دلاور ضمن هدایت دقیق عملیات، لحظه به لحظه با هم تماس بی سیمی داشتند و آخرین اخبار تحولات درگیری گردان ها را با یکدیگر مبادله می کردند.
مقارن ساعت سه بعدازظهر روز دوشنبه دوّم فروردین 1361، دشمن حرکت نهایی خود را با هدف انهدام قطعی گردان های تک ور تیپ 27 در امامزاده عبّاس آغاز کرد. یگان های دشمن که نخست با شگردی نظامی به نیروهای پیاده ی ایرانی امکان رخنه به امامزاده عبّاس را داده بودند، حال روی دیگر سکّه را به نمایش می گذاشتند! نصرت الله قریب، جانشین فرماندهی گردان حمزه می گوید:
... به ناگاه متوجّه شدیم که تانک های دشمن از سمت چپ ما، یعنی از پایین ارتفاعات تینه، در حال حرکت به طرف نیروهای ما هستند. با مشاهده ی این وضعیت، بنده با عجله سر وقت برادر چراغی - فرمانده گردان - رفتم و شروع این مانور خطرناک لشکر 10 زرهی دشمن را به ایشان اطلاع دادم. در آن لحظات بحرانی، برادر چراغی با خونسردی و هوشیاری خارق العاده ای به حرف هایم گوش داد و تصمیم واقعاً مفیدی اتخاذ کرد. او گفت: سریع به کلیه ی گروهان های گردان ما دستور بدهید عقب نشینی کنند! تانک های دشمن با این قصد جلو می آیند که ما را دور بزنند. از نحوه ی مانور و حرکت تانک ها کاملاً مشخص است که دشمن برای ما چه خوابی دیده... عجله کنید!
بلافاصله با گروهان ها تماس گرفتیم و به فرماندهان آنها اعلام کردیم که عقب نشینی کنند. البته در ابتدای امر، فرماندهان گروهان ها حاضر نبودند امامزاده را رها کنند؛ ولی به هر صورت، با توجّه به حساسیت شرایط و وضعیت در شرف وخامت منطقه، توانستیم آنها را قانع کنیم که لازم است آنجا را ترک کنند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پانوشت:
1- ر.ک. به. کتاب: ناگفته های جنگ ، خاطرات امیرسپهبد شهید علی صیّاد شیرازی، ص 279 و 280. عبارات داخل کروشه ها از ماست.

گردشگری در سرزمین چهار فصل کهگیلویه و بویراحمد
استان کهگیلویه و بویراحمد در جنوب غربی ایران واقع شده است که با داشتن مواهب خدادادی و جاذبه های زیبای طبیعی و پوشش زیبای جنگلی و گیاهی و داشتن رودخانه ها و چشمه های فراوان به سرزمینی چهارفصل در جنوب ایران تبدیل شده است که چشم هر بیننده ای را به خود جلب می کند. متاسفانه هنوز این استان زیبا برای هموطنان خوبمان ناشناخته مانده است.
جا دارد که دستگاههای فرهنگی برای معرفی این استان بیش از پیش همت گمارند.
اگر به صنعت گردشگری در این استان توجه و زیرساخت های توسعه این صنعت برای رفاه حال گردشگران فراهم شود مطمئناً به یکی از  مهمترین قطب های گردشگری در کشور تبدیل می شود.
پوشش زیبای جنگل در اطراف شهر یاسوج و سی سخت و سایر شهرها و روستاهای این استان و ساحل زیبای رودخانه های روان در استان برای مسافران این دیار لحظاتی زیبا و به یادماندنی خواهد داشت که گذر از اطراف و جاده های این استان به انسان طراوت و شادابی می بخشد.
آبشار زیبای یاسوج ، پارک جنگلی و ساحل رودخانه بشار و تنگ گنجه ای و مهربان بافت قدیمی شهر دهدشت که از دوران صفویه برجای مانده است چشمه بلقیس چرام در کهگیلویه چشمه میشی کوه گل و قله زیبای دنا در سی سخت و دژ سلیمان و رود خانه شاه بهرام در گچساران و دهها اثر طبیعی و تاریخی دیگر همه ا زجاذبه های دیدنی این استان است.
وجود امام زاده بی بی حکیمه خواهر حضرت امام رضا (ع) در گچساران و 400 امام زاده و اماکن متبرکه در گوشه و کنار این استان که هر ساله هزاران زائر از اقصی نقاط کشور و کشورهای حوزه خلیج فارس به زیارت این اماکن متبرکه می آیند همه نشان از اعتقادات عمیق و باورهای دینی در این استان است که صد در صد شیعه مولای علی (ع) هستند. استان چهار فصل ما مهد قوم قدیم ایرانی لر و میعادگاه ایلات بویراحمدی، بهمئی، باشت و بابوئی، طیبی، چرام و دشمن زیاری است که از دیرباز تاکنون در این نواحی روزگار می گذرانند و زندگی عشایری با طبیعت زیبای استان را به زندگی امروزی ترجیح می دهند.
و ان شاءالله با اطلاع رسانی و توسعه زیرساخت های گردشگری در این استان شاهد رونق این صنعت در منطقه باشیم.

جزییات لایحه بودجه سال 88
افزایش 30درصدی حقوق کارکنان دولت و یارانه کالاهای اساسی
میزان برداشت دولت از حساب ذخیره ارزی در بودجه سال آینده به حدود یک سوم سال جاری می رسد و از 36 میلیارد دلار امسال به 14 میلیارد دلار در سال 88 خواهد رسید.
رحیم ممبینی معاون بودجه معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور در گفت وگو با خبرنگاران با بیان این مطلب گفت: در صورت تصویب بودجه پیشنهادی دولت در مجلس شورای اسلامی و عدم تغییر آن، در سال آینده کسری بودجه نخواهیم داشت.
وی  در ادامه با اشاره به اینکه در سال های گذشته بودجه ها حداکثر 2 تا 3درصد به هنگام تصویب در مجلس تغییر می کرد و با در نظر گرفتن اصلاحیه حداکثر تغییرات در بودجه 5 تا 6درصد است گفت: مجموع تغییرات بودجه به بیش از 10درصد نمی رسد و این ناشی از استحکام در تدوین آن است. ضمن اینکه در تهیه لایحه بودجه 88 انعطاف خاصی نیز تعبیه شده است که اگر شرایط مفروض تغییر کند می توانیم خودمان را با آن وفق بدهیم.
وی ادامه داد: برای آموزش و پرورش و کاهش تصدی گری ها نیز عوامل انگیزشی زیادی در بودجه در نظر گرفته ایم و در کل اعداد و ارقام در راستای خصوصی سازی در بودجه آینده چشمگیرند.
وی با بیان  اینکه در لایحه بودجه حکمی پیش بینی شده است که اگر قیمت نفت تا 45 دلار افزایش یابد این افزایش قیمت باید به سمت طرح های عمرانی جهت بگیرد ادامه داد: فاصله درآمد نفتی حاصل از فروش هر بشکه نفت با قیمت 37.5 دلار تا 45 دلار حدود 6 هزار و 100 میلیارد تومان پیش بینی می شود که با اولویت به طرح های آب، راه، راه آهن، بهداشت و کشاورزی اختصاص می یابد. همچنین احکامی پیش بینی شده که دستگاه های اجرایی می توانند براساس آن اموال منقول و غیرمنقول مازاد را بفروشند. در واقع شرکت های دولتی می توانند تا 4 هزار میلیارد تومان از دارایی های ثابت خود را به فروش برسانند و صرف پروژه های مصوب کنند.
وی با تاکید بر اینکه جهت گیری ها در بودجه عمرانی لحاظ کردن مصوبات استانی در لایحه بودجه با ساز وکار مشخص و پس از گذراندن کمیسیون ماده 32 است گفت: جهت گیری عمده در اعتبارات عمرانی توجه به طرح  ها و پروژه ها برای رفع محرومیت و ایجاد رفاه عمومی و نیز ایجاد زیرساخت برای تولید و اشتغال است. در همین فضا توجه به مصوبات استانی، اولویت در پروژه های مربوط به آب و راه، شبکه های آبیاری و مهار آبهای سطحی در بودجه سال آینده دیده می  شود.
ممبینی با اشاره به اینکه توجه به زیرساخت ها  در شهرک های صنعتی برای اولین بار در بودجه سنواتی کشور دیده شده است گفت: در سال آینده بودجه راه های روستایی از 200 میلیارد تومان به 350 میلیارد تومان افزایش یافته است. همچنین 300 میلیارد تومان یارانه برای اختصاص به طرح مسکن مهر پیش بینی شده است. برای تقویت علم و فناوری و نیز تجهیز دانشکده های علوم و نیز 150 میلیارد تومان در نظر گرفته ایم و 90 میلیارد تومان هم بابت تجهیز بیمارستان ها اختصاص یافته است.
رحیم ممبینی در این نشست خبری در پاسخ به سوالات خبرنگاران گفت: با اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری حقوق کارمندان دولت به طور متوسط 25 تا 30درصد در سال آینده افزایش می یابد.
وی تصریح کرد: دولت برای اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری در بخش بازنشستگان 4 هزار میلیارد تومان و در بخش شاغلان 5 هزار میلیارد تومان در بودجه 88 پیش بینی کرده است.
ممبینی با بیان اینکه یارانه کالاهای اساسی در بودجه 88 افزایش یافته است گفت: این یارانه از 6 هزار میلیارد تومان در بودجه امسال به 7 هزار و 100  میلیارد تومان در بودجه 88 رسیده است.

 

جریان انکار امامت، بازگشت به جاهلیّت است. از ذات مقدّس رسول گرامی رسیده و ائمه (ع) امضاء و تبیین کردند که: من مات و لم یعر ف ا مام زمان ه  مات م یتهً  جاه لیّه (1). این را هم شیعه ها نقل کردند، هم سنّی ها که اگر کسی نداند رهبر زمان او، آن انسان کامل معصوم الهی که ولیّ معصوم از طرف خداست، آن کیست؛ مرگش مرگ جاهلیّت است؛ این اصل اوّل.
اصل دوّم: مرگ ،حاصل زندگی است. مستحضرید که در حال مرگ، ما مرگ را می میرانیم، نه او ما را بمیراند! ما فاتحیم،  نه او!! ما که از بین نمی رویم؛ ما مرگ را سر می برّیم. مرگ یعنی تحوّل، یعنی تغییر، یعنی نابودی. ما با این تحوّل پابرچین از دنیا به برزخ که رفتیم، دست مردن دیگر به ما نمی رسد. ما مردن را می میرانیم، نه او ما را بمیراند. تعبیر نمکین قرآن کریم این است: کلّ نفس ذائ قه الموت(2)، نه کلّ موت یذوق النّفس!! فرمود: شما مرگ را می چشید و هضم می کنید، نه مرگ شما را بچشد!
یک وقت است کسی مادی می اندیشد، افقی فکر می کند؛ نه از آغازش با خبر است، نه از انجامش، همین یأکل و یمش ی ف ی الأسواق است، همین حرفی که خروشچف یک وقتی می زد و می گفت: خدائی نیست (معاذ الله)، وگرنه ما هم می دیدیم. آنکه خیال می کند تمام ابزار علم، علوم تجربی است؛ در حالی که علوم تجربی با همه  حرمتی که دارد، نمی است از یم علوم تجریدی؛ او انسان را همین می داند که در تالار تشریح تکه تکه می شود. او چه می داند روح، اندیشه، علم، تجرّد، ملکوت، مجرّد بودن، اقسام تجرّد یعنی چه، علل تجرید چیست، اهداف تجرید چیست! این همین است که اسرائیلی ها هم به وجود مبارک موسای کلیم می گفتند: لن نؤم ن لک حتّی نری الله جهرهً(3). اینها اصاله الحسّی اند، اصاله التّجربی اند و می گویند تا ما خدا را نبینیم باور نمی کنیم. چون معرفت شناسی اینها در تنگنای حس گره خورده است.
امّا اگر کسی بداند انسان، ابدی است و هرگز نمی میرد و نخواهد مرد، این آیه را به خوبی می فهمد که خدای سبحان فرمود: شما مرگ را می میرانید، نه او شما را بمیراند. شما یک شربت یا یک لیوان آب را نوشیدید؛ این یک لیوان آب شما را از بین برد یا شما او را محو کردید؟ ذائق مذوق را محو می کند یا مذوق ذائق را؟! ما مرگ را می میرانیم، ما به جائی می رسیم که تحول، دگرگونی، زوال و مانند آن دستش به ما نمی رسد.
و  آنگهان نور به آفاق دهیم از دل خویش 
چون به خورشید رسیدیم غبار آخر شد
ما جائی می رسیم که دیگر غبار نیست، ما جائی می رسیم که دیگر گرد و امثال ذلک نیست. پس ما هستیم و هستیم و هستیم و هستیم! هیچ مرگ به سراغ ما نخواهد آمد. ما یک دشمن داریم و آن مرگ است، در کشاکش مردن، آن را از بین می بریم و پایداریم؛ کلّ نفس ذائ قه الموت. آن وقت ما که می خواهیم این را بچشیم، این لیوان را بچشیم؛ باید برای ما تشریح کنند که الموت ما هو. این لیوان چیست که ما آن را می چشیم! این یک لیوان آبی که به نام مرگ است، این عصاره زندگی 70، 80، 100 ساله ماست؛ هر جور زندگی کردیم. اگر بار خار است به تعبیر جناب فردوسی، خود ،کشته ای؛ و گر پرنیان است، خود ،رشته ای. غزالی می گوید: نصایح چندین ساله  مرا حکیم فردوسی در یک بیت خلاصه کرده است. اینکه ما از فردوسی به عظمت نام می بریم، برای اینکه از حکمای بزرگ شیعه بود. آن روزی که نام مبارک علی بن أبیطالب را اگر کسی می برد، بلافاصله سر از بدنش جدا می شد، این بزرگ حکیم شیعه گفت:
درست این سخن گفته پیغمبر است
که من شهر علمم، علیّم در است
خدا غریق رحمت کند شیخنا الاستاد حکیم الهی قمشه ای را؛ فرمود: اگر فردوسی ماند، روی این اشعار بود، نه روی اشعار رستم و اسفندیار! خود آنها نماندند، چه رسد به این کسی که نام آنها را زنده کرده بخواهد بماند! گفت: اگر فردوسی مانده است، برای این شعرها مانده است؛ برای وطن دوستی مانده، نه به نام چهار پهلوان!
میازار موری که دانه کش است
که جان دارد و جان شیرین خوش است 
انسان در هنگام مرگ این یک لیوان شربت را باید بچشد. این لیوان عصاره میوه درختی است که این 70 سال آبیاری کرده. یا خیلی شیرین است، یا خیلی تلخ است، یا میانه.
مرگ، لذیذ ترین حالت برای انسان مؤمن
مرحوم کلینی از ائمه (ع) نقل کرد که هیچ لذّتی برای مؤمن در تمام مدّت زندگی به اندازه لذّت مردن نیست. یعنی یک مؤمن، حالا سنّش 100 سال یا 90 سال یا 80 سال یا 60 سال؛ بالأخره او لذائذ فراوانی در دروان نوجوانی و جوانی داشته و دارد. هیچ لذّتی به اندازه لذّت مردن ،نیست! برای اینکه 14 معصوم به بالین او می آیند.
این شخصی که حالا پسرانش را نمی شناسد، بستگانش، پرستارانش، پزشکش و هیچ کس را نمی شناسد؛ برنامه دنیائی او تعطیل شده، هیچ کس را هم تشخیص نمی دهد. می بیند دفعتاً کنار بالینش خیلی روشن است، او که این ذوات قدسی را ندیده تا بشناسد، به او معرفی می کنند؛ می گویند: اینکه پیشاپیش همه است، وجود مبارک پیغمبر است. آنکه در کنارش ایستاده است، وجود مبارک علی بن أبیطالب است. مرحوم کلینی می گوید: این را برای همه نقل نکنید، شاید همه نتوانند بفهمند. آنجا محرم و نامحرم حکم دنیا را ندارد؛ آنکه در کنار علی بن أبیطالب ایستاده است، وجود مبارک فاطمه زهراست. او که در کنار مادرش ایستاده است، امام حسن مجتبی است. آنکه در کنار برادرش ایستاده است؛ حسین بن علی بن أبیطالب، شهید کربلاست. ما الآن تمام آرزویمان این است که دستمان به آن ضریح برسد، چه رسد به قبر! اگر خود أبی عبدالله بیاید به بالین ما، مگر شرفی و لذّتی بالاتر از این می شود؟! ...
¤ سخنرانی آیت الله جوادی آملی (مدظلّه العالی) حسینیه ارشاد آمل-  ششم بهمن 1385       

نخست وزیر ترکیه شیمون پرز را قاتل کودکان خواند

نخست وزیر ترکیه در اجلاس جهانی داووس خطاب به رئیس جمهور رژیم صهیونیستی گفت: شما آدمکش های خوبی هستید!
همایش «غزه، مدلی بر خاورمیانه» در حاشیه اجلاس جهانی اقتصاد- معروف به داووس- در سوئیس به جنجالی بزرگ تبدیل شد.
در این اجلاس که با حضور «بان کی مون»- دبیرکل سازمان ملل-، «عمرو موسی»- دبیرکل اتحادیه عرب-، «رجب طیب اردوغان» نخست وزیر ترکیه و «شیمون پرز» رئیس جمهور رژیم صهیونیستی در حال برگزاری بود، پرز در سخنانی به حمایت از حمله وحشیانه این رژیم به غزه پرداخت. پرز در سخنان خود انگشتش را به سوی اردوغان گرفت و گفت اگر به سوی ترکیه هم موشک پرتاب می شد، شما هم چنین عکس العملی نشان می دادید.
در این هنگام اردوغان با حالتی برافروخته، خطاب به پرز گفت: شما آدمکش هستید! وی افزود: خیلی با صدای بلند حرف می زنید، شاید این ناشی از احساس جرمی است که مرتکب شده اید، اگر صحبت از کشتن باشد شما کشتار را خوب بلدید.
نخست وزیر ترکیه خطاب به کسانی که برای سخنرانی پرز دست زده بودند گفت: آنانی را که برای کشتار کودکان در غزه کف می زنند، محکوم می کنم.
وی در حالی که با انگشت خود پرز را نشان می داد گفت: بند شش تورات را فراموش نکنید. این بند می گوید نباید انسانها را کشت.
در این هنگام دبیر جلسه سعی کرد اردوغان را وادار به سکوت کند اما وی اینگونه به سخنانش ادامه داد: من کودکانی را می شناسم که در ساحل غزه کشته شدند. همینطور دو نخست وزیر قبلی شما را که به من گفتند از ورود با تانک به مناطق فلسطینی لذت می برند! اگر بخواهید نامشان را به شما می گویم، هرچند خودتان آنها را می شناسید. بار دیگر دبیر جلسه سعی کرد سخنان اردوغان را قطع کند. پرز هم با حرکاتی وانمود می کرد که نمی تواند سخنان اردوغان را از طریق گوشی بشنود که اردوغان گفت: خوب می شنوید! دست شما به خون کودکان غزه آلوده است. شما دروغ می گوئید و از کشتن کودکان و انسانها لذت می برید.
اردوغان با عصبانیت جلسه را ترک کرد و گفت: دیگر در اجلاس داووس شرکت نخواهم کرد.
اردوغان به خبرنگاران گفت پرز 25دقیقه حرف زد اما به من نصف آن هم وقت ندادند و بارها حرف هایم را قطع کردند.
اردوغان در ساعات اولیه روز جمعه سوئیس را به مقصد اسلامبول ترک کرد. هزاران تن از مردم ترکیه در فرودگاه شهر اسلامبول به رغم سرمای شدید تجمع و از اردوغان استقبال کردند.
آنان که پرچم های فلسطین و ترکیه را در دست داشتند، اردوغان را قهرمان خطاب کردند.
نخست وزیر ترکیه در جمع استقبال کنندگان گفت: همه دیدند در طول سه هفته جنگ چه اتفاقاتی افتاد و اتفاقات دیشب را هم دیدند.
وی از رفتار زشت پرز و برگزارکنندگان اجلاس داووس به شدت انتقاد کرد.
ماجرای اجلاس داووس بازتاب گسترده ای در سطح بین المللی داشت. کشورهای مسلمان و مردم منطقه به شدت از مواضع اردوغان حمایت کرده و او را قهرمان خواندند.
رسانه های جهانی هم به شکل گسترده ای اقدام به پوشش این ماجرا کردند.تحلیلگران رژیم صهیونیستی نیز در واکنش به این موضوع اعلام کردند، ماه عسل روابط ترکیه و اسرائیل تمام شده است.سخنگوی دولت قانونی حماس نیز طی اظهاراتی با دفاع از مواضع اردوغان، ماجرای داووس را پیروزی دیگری برای غزه خواند. (به نقل از کیهان)