سلام و عرض خسته نباشید خدمت تمام مسئولین محترم دانشکده و .... که اینهمه به خاطر دانشجو و دانش آموز ( هنوز دانشجو نشدن !) های عزیز و بی آزار خودشون رو خسته میکنن ...
حتما تا حالا شده که نسبت به چیزی ( هر چی !‌) که حقتونه و در حال فنا شدنه سکوت کرده باشین .مطمئنم که شده . ولی این دفعه میخوام یه کار جالب و غیر تکراری اما نمادین انجام بدیم ..هر چند که از همین حالا میدونم که شاید خیلی از دوستان ممکن شروع به نواختن ساز مخالف کنن.! لیکن میپرسم از خودم ..از تو ..از اون دانشجوووووو ای که انتخاب واحدی قرار انجام بده
هر ورودی که هستی فرق نمیکنه ..فقط به عنوان یه دوست . یکی که هنوز غرق در حاشیه نشدی ..بگو که نظرت در مورد این لیست دروس ارائه شده ی ترم آینده ( اساتید ارائه کننده و زمان برگزاری کلاس ) چیه ..نظرتون رو بدین میخوام بدونم اینکه همه راضین واقعیت داره ؟؟؟؟؟؟


نظر شخصیه خودم اینه که ما باید دروس اصلی که برای کنکور مهمند زودتر پاس کنیم تا همه بتونیم با فراق بال و آسوده تر به آینده فکر کنیم .... به ارزش زمان پی ببریم...(همه میدونیم نیمسال اول وقت بیشتری نسبت به نیمسال دوم داریم پس دروس وقت گیر و تخصصی الزامی تر نسبت به برخی دروس اند)

---

از ماست که بر ماست  !

دانشجو !  ؟

واقعا میشه در مورد ایهام تناسب کلمه ی "ماست" در جمله فوق ذکر شرح ها گفت و ما که به تازگی درس  تفسیر پاس کردیم این حق رو ادا میکنیم !

نترس شده . دوست داره اعتراضشو نشون بده ..دیگه خسته شده ..میدونی از بس براش لالایی گفتن  دیگه خوابش نمیبره ..

امتحانات شروع شد و این بار با ریتم و نوایی تازه "خودم رو میگم "  وادار به رقص با ساز استادان گرامی مخصوصا ... گشتیم.

البته ما که  به همه چیز عادت کردیم ... این هم روش .. ولیییییییییییی :میخوام بگم !!! ولم کنید !!! از دست یکیشون که نیت داره ورودی های 85 رو  مورد عنایت ( لفظ یکی از دوستان) قرار بده .. البته از نوع اجباری !

 .... ولی  اخ اخ یکی از درسا به نام  (مقاومت مصالح 1) خدایش هم بد قلقه و هم بنا بر تحقق سال نو آوری و شکوفایی امتحانی خارج از حوزه ی تدریس استاد در شرف گرفتنه که تفکر به نشستن در جلسه رو به عذاب جهنم بدل کرده !

خدایا ما رو به راه راست هدایت بفرما ااااااااا   ااااااا

سخن بسیار در گلو لیک مجال کو‌ !!!

---

چهار نفر بودند، اسمشان این بود: همه کس، یک کسی، هر کسی، هیچ کس. کار مهمی در پیش داشتند و همه مطمئن بودند که یک کسی این کار را به انجام می رساند. هر کسی میتوانست این کار را بکند، اما هیچ کس این کار را نکرد. یک کسی عصبانی شد، چرا که این کار، کار همه کس بود، اما هیچ کس متوجه نبود که همه کس این کار را نخواهد کرد. سرانجام این داستان این طوری تمام شد که هر کسی یک کسی را سرزنش کرد که چرا هیچ کس کاری را نکرد که همه کس می توانست انجام بدهد !!!