دوستان عزیز سلام.
در این پست قصد داریم در رابطه با ایمپلنت های فلزی و ایجاد حساسیت های احتمالی آن صحبت کنیم. در پست های بعدی در مورد کشف آلرژی ها و نحوه کاهش یا جلوگیری از آنها بحث خواهیم کرد.

چکیده:

در بسیاری از بیمارانی که در جراحی مدرنِ جا انداختن مفصل، از فلزات استفاده شده است، سیستم ایمنی در برابر آن عکس العمل کمی نشان می دهد و یا اصلا عکس العملی نشان نمی دهد. با این حال در درصد کمی از بیماران(که باز حائز اهمیت می باشد) سلول های لنفوسیت T ممکن است به سرعت حساسیت نشان دهند و اگر درمان پزشکی انجام نشود، این عکس العمل ممکن است باعث شود که implant به درستی کار نکند.
تشخیص بیماری ممکن است پیچیده بوده و درمان موثری در دسترس نباشد اما خوشبختانه اغلب فلزات جایگزین، موفقیت آمیز بوده اند.

در یک کنفرانس بین المللی جراحی زانو، برای مشخص شدن تعداد بیمارانی که عکس العمل آلرژیک در آنها ایجاد شده (بعد از ترمیم مفصل از طریق جراحی پلاستیک) رای گیری کردند.
نتیجه متعادل بود(خیلی زیاد نبود)و 11% پاسخ مثبت دادند. در همان کنفرانس، صاحب کارخانه تولید کننده پروتز که در implant های سرامیکی، تخصص پیدا کرده بود عقیده داشت که "بیش از نصف تغییرات در جراحی پلاستیک زانو(TKA ) ناشی از افزایش حساسیت به آلیاژی است که از کبالت و کروم تشکیل شده است. این آلیاژ در implantهای که کاشت آنها نتیجه بخش نبوده است، استفاده شده است" . اختلاف در این موضوع زیاد بود و یک بحث درباره حساسیت بیومتریال آغاز شد.

پ.ن*: ترجمه متن توسط حسین محمدی