بسیاری از مردم، شوری آب دریاها را، خوش ندارند و می پندارند که اگر آب دریاها شیرین بود، بهتر بود. چرا آب دریاها شور است؟ با آنکه همه رودخانه هائی که در روی زمین، به دریاها می ریزند، دارای آب شیرین هستند!

آیا چه کسی این نمک فراوان را، در آب دریا ریخته و چرا ریخته، آیا این نمک از کجا آمده؟ آیا تمام شدنی نیست؟

مقاومت آب شور، در برابر فساد، از آب شیرین، بیشتر است. اگر آبهای اقیانوسها شیرین، می بود، خطر فاسد شدن و گندیدن آنها، بسیار بود.

اگر آبهای دریاها بگندند، زنده ای در کره زمین، باقی نخواهد ماند، بوی گند و تعفن آب، موجود زنده ای را باقی نخواهد گذارد.

آبهای گندیده، بهترین جا، برای زندوزای حشرات، بویژه حشره های سمی می باشند. آن وقت است که حشرات، نه نباتی را باقی خواهند گذارد نه حیوانی، نه انسانی.

قسمتی از نمک موجود در آب دریا از طریق فعالیت‌های آتشفشانی زیر آبی وارد آن می‌شود اما قسمت اعظم این نمک مربوط به فرسایش پوسته زمین یا خاک است.املاح معدنی موجود در خاک در آب باران حل می‌شود و از طریق رودخانه‌ها به دریاها حمل می‌گردد.

آنگاه زمانی که بر اثر تابش نور خورشید قسمتی از آب دریا بخار می‌شود نمکی که در آن وجود دارد بر جای باقی می‌ماند و این امر باعث می‌گردد که تراکم نمک موجود در آب افزایش یابد. امروزه میزان املاح معدنی موجود در آب دریاهای آزاد جهان 3.5 درصد است که بیشتر آن را سدیم کلراید یا همان نمک طعام تشکیل می‌دهد.

نمکهای محلول در آب دریا

آب دریا به قدری شور است که قابل خوردن و زراعت نیست. علت این شوری ، وجود نمکهای مختلف به خصوص نمک طعام می‌باشد. اقیانوس شاید تنها جایی باشد که بتوان تمام عناصر را در آنجا یکجا پیدا کرد.

از عناصر ساده بیش از شصت نوع آن در آب اقیانوس شناخته شده و احتمال وجود بقیه چندان بعید به نظر نمی‌رسد.

مقدار بعضی از عناصر در آب دریا ، به قدری ناچیز است که بطور مستقیم تشخیص داده نمی‌شود، ولی وجود آنها در اندام جانوران دریا ثابت شده است. وزن کل املاح موجود در آب اقیانوسها را حدود تن برآورد کرده‌اند.

این املاح می‌تواند تمام سطح کره زمین را به ضخامت 45 متر بپوشاند و اگر فقط روی قاره‌ها قرار گیرد، ضخامت آن به 153 متر خواهد رسید.

منبع : سایت دلگرم                 مطالب مرتبط در : حیوانات و محیط زیست