"بیش از یک میلیارد نفر، از هرگونه خدمات اساسی در زمینه آموزش محروم هستند و بیش از4.5 میلیلرد تن از وسایل ارتباطی پایه و بنابراین دسترسی به فن آوری های جدید محروم مانده اند."

در بررسی شاخص ها و عوامل موثر بر مدل جدید توسعه مبتنی بر دانایی محوری در هر جامعه ای نقش و جایگاه آموزش به عنوان یکی از مهمترین ارکان هدایت کننده جریان گرایش جوامع به سمت دانش مداری غیر قابل چشم پوشی است در این بین مهمترین ابزار و سرمایه جامعه برای دستیابی به توسعه، سرمایه های انسانی می باشد و آشکار است که قرار گرفتن این سرمایه های عظیم و بالقوه در مسیر کلی جریان هدفمند توسعه دانایی محور برای تبدیل شدن به نیروهای بالفعل و کارا در سیستم دانش مدار جامعه در گرو آموزش های مبتنی بر استاندارد های توسعه در این مدل است.

با توجه به گزینش مدل توسعه دانایی محور به عنوان الگوی توسعه کشور در برنامه چهارم باید نگرشی زیرساختی به موضوع داشت از این رو یکی از شاخص های مهم در توسعه اطلاعاتی جوامع و گرایش آنها به الگوی توسعه دانایی محور مسئله آموزش لایه های مختلف جامعه است که می توان آن را از جنبه های مختلفی همچون آموزش فناوری، آموزش مبتنی بر فناوری و فناوری های آموزشی مورد بررسی قرار داد.

توسعه فناوری اطلاعات بر آموزش نیز موثر بوده و بنابراین در بررسی زیر ساختهای آموزشی در این نوع جوامع چهار جنبه مختلف متاثر از فناوری اطلاعات مورد ارزیابی قرار می گیرد که شامل محور زمان و مکان و جنبه های کمی و کیفی آموزش خواهد بود، به عبارت دیگر ابزار و لوازم، دوره های آموزشی، منابع آموزشی و نیروی انسانی آموزش گیرنده و آموزش دهنده همگی در راستای این چهار محور دچار تغییراتی می شوند. در بعد زمانی وقتی از توسعه آموزش در یک جامعه دانایی محور صحبت می کنیم استانداردها و متد هایی مد نظر خواهد بود که جریان آموزش را در مسیری هدفدار و با تکیه بر اصول و امکان سنجی ها و نیاز سنجی ها در هر دوره زمانی و برای هر شرایط سنی تامین نماید. روند یکنواخت و هدفدار در این نوع از آموزش ها از جریان های مقطعی و بدون برنامه جلوگیری می کند و آموزش را در بالاترین سطح کیفی و با بیشترین راندمان در اختیار دانش پذیران قرار می دهد. همچنین وقتی در بعد توسعه مکانی به جریان توسعه آموزشهای مبتنی بر دانایی محوری بپردازیم مطالعه و گزینش سیستم های آموزشی با تکیه بر اصول و فناوریهای نوین در امر آموزش امری ناگزیر است. از بعد کمی، تعداد و در واقع تنوع مدل های آموزشی و از بعد کیفی سطح علمی مورد توجه قرار می گیرد. در همه این موارد آنچه مهم است تلاش برای ایجاد تطابق بین نیازهای جامعه و دوره های آموزشی است.

کشور ما در حال حاظر دوران گذار خود را از موج توسعه فناوری اطلاعات طی می کند و طبیعی است که بر اثر این موج با چالش های مختلفی مواجه گردد. حوزه آموزش کشور نیز از این قاعده مستثنی نبوده و  به تبع توسعه فناوری اطلاعات دچار تحولاتی شده است.

اما برای اینکه پس از دوران گذار به ثبات مناسبی برسیم شایسته است به خوبی با چالش ها و مشکلات و ضعف ها آشنا شویم با این هدف قصد داریم در سه یادداشت آتی به بررسی مسئله آموزش های آموزش آکادمیک فناوری اطلاعات در ایران، فناوری اطلاعات و آموزش های غیرآکادمیک  و آموزش های مجازی در ایران بپردازیم.