به انعکاس صبح نزدیکم

در نفس های به شماره افتاده ی شب

تا ستاره ی روزم را

بی پروایی درد، ننامم.

**********************

خسته و خاموش

از نوای نی

به بامدادی حقیقت نواز

عینک شب را

از چشمان آفتاب بر می دارم.

**********************

فریاد زدم

نشنیدی تو

رفتی

رنگ بی سایه ات

روز بی شبم

شد.

***********************

به تلاطمی

چشمانمان را

به سایه ها فروختیم

آفتاب را مست می خواستیم

و شب را،بی چراغ...

************************

من بی تحمل می شوم

با رنگ صدایت

بی آواز بلبلی

به راه شب

بستر روز می جویم...

***********************

حریر رویا را

ندریده بود روز

وقتی با شب

از تو می گفتم.

************************

روزی که

دلگرم شب خویش

آفتاب را از یاد می برد

آیا تکراری برایش هست؟

************************

خورجین شب را

پُر می کنی از قصه ها وُ

روزم

به خواب می بری...