آغاز شکل گیری نوشهر از روستای گردکل و منطقه شهر پشت بوده است که در مجاورت رودخانه گردکل در شمال مسیر راه سرتاسری کناره قرار داشته است . در زمان قاجار به لحاظ نزدیک بودن این روستا به دریا و مناسب بودن ساحل آن جهت پهلوگیری شناورهای تجاری مورد توجه شخصی بنام خاچیک قرار گرفت . و این منطقه محل مناسبی برای مبادله و حمل و نقل کالا میان ایران و روسیه شوروی و سبب رونق فعالیتهای مختلف اقتصادی گردید . پس از مدت زمانی مورد توجه حبیب اله خان سردار خلعتبری قرار گرفت که بجهت آغاز فعالیت های عمرانی به حبیب آباد معروف شد سپس به دهنو و در زمان پهلوی اول با ایجاد بندر و یک سلسله اقدامات عمرانی با هویت شهری در کنار بافت روستائی به نوشهر تغیر نام یافت . بنابراین علل عمده استقرار و پیدایش شهر نوشهر در این منطقه را می توان وجود رودخانه های متعدّد ـ نزدیکی آن بدریا ـ کوتاه بودن فاصله اش به تهران و موقعیت مناسب ساحل آن برای پهلوگیری شناورهای تجاری و حاصلخیزی اراضی اطرافش دانست .