کلیدهای آسمان‏ها و زمین برای اوست، برای هر که بخواهد رزق را توسعه می‏دهد و یا تنگ می‏گیرد، همانا او به هر چیز آگاه است (و توسعه و تضییق او بر اساس علم و حکمت است).

«مقالید» جمع «مِقلید» به معنای کلید است. کلید وسیله بستن و باز کردن است و کسی که کلید زمین و آسمان را دارد می‏تواند رزق را باز کرده یا ببندد.

کلیدهای هستی گاهی عوامل مادی است که واسطه فیض می‏شوند، نظیر باران که وسیله زنده شدن خاک و زمین می‏گردد، «فاحیی به الارض»(1) گاهی نیز اسمای الهی است که نمونه آن را در دعای سمات می‏خوانیم: «اسئلک باسمک الّذی اذا دُعیت به علی مغالق ابواب السماء للفتح بالرّحمة انفتحت...» خداوندا! تو را به آن اسمی می‏خوانم که اگر بر درهای بسته‏ی آسمان‏ها خوانده شود، با رحمت تو گشوده می‏شود.

توسعه یا تنگی رزق نشانه‏ی مهر یا قهر الهی نیست، زیرا قرآن می‏فرماید: «فلا تعجبک اموالهم ولا اولادهم انما یرید اللّه لیعذبهم بها»(2)