Guid که از GloballyUniqueIdentifier گرفته شده، یک مقادیر باینری (1 و 0) 16 بایتی می باشد که هیچ کامپیوتر دیگری در دنیا نخواهد مقدار آن را تولید کند. نوع داده uniqueidentifier برای ذخیره کردن Guids استفاده می شود. SQL Server به طور خودکار مقادیر Guid را از همان راهی که مقادیر Identity ایجاد می شود، فراهم نمی کند. زیرا یک جدول می تواند شامل Guids چندگانه باشد، اما فقط یک Identity منحصر به فرد باشد. اگر چه، تابع NEWID که SQL Server آن را به صورت پیش فرض در نظر می گیرد زمانی که خصوصیات IsrowGuid ، Yes می شود. یک Guid جدید بر خواهد گشت زمانی که سطر قرار داده می شود.
ایجاد کردن شئی های جدول در درسهای گذشته، شما آموختید که چگونه خصوصیات گوناگون از قبیل مقادیر پیش فرض و Check Constraints برای ستونهای خاص از یک جدول تخصیص دهیم. بعضی مواقع اگر چه، یک نوع خاص از ستون در چندین جدول مختلف استفاده می گردد. در این وضعیت، آن اغلب مفید می باشد به ایجاد Properties در یک جای جداگانه به طوری که آنها را برای هر جدول به کار ببریم. پیش فرضها، نقشها و انواع داده تعریف شده کاربر مکانیزمی را برای ایجاد و نگهداری این شئی ها در یک مکان جداگانه فراهم می آورند. برای مثال شما یک مدل پایگاه داده برای جوابگویی به ارزیابی مشتری می سازید. شما در ابتدا تصمیم می گیرید که مقدار پیش فرض برای هر سؤالی که جواب داده نشده باید Unknown"" شوند. اگر شما یک پیش فرض ایجاد کنید و پیش فرضها را برای ستون مناسب پیوند دهید. شما می توانید بعداً پیش فرض را به Unanswered تغییر دهید. بدون هیچ تغییری هر ستون، آن پیش فرض را استفاده می کند. شناخت پیش فرضها توابع پیش فرض از همان راهی که خصوصیات پیش فرض که شما مشخص می کنید زمانی که شما یک ستون در Table Designer ایجاد می کنید آنها مقادیری هستند که به طور خودکار به وسیله SQL Server تخصیص داده می شوند. اگر کاربر یک مقدار را زمانی که سطری را ایجاد می کند مشخص نکند. اگر چه پیش فرض، شئی های سطح پایگاه داده می باشند که می تواند برای چندین ستونها به کار برده شوند. ایجادکردن پیش فرضها از موقعی که پیش فرض، شئی های مستقل در داخل پایگاه داده هستند، شئی باید پیش فرض را ایجاد کند قبل از اینکه شئی بتواند آن را برای یک ستون جدول متصل سازد. ایجاد کردن یک پیش فرض 1- پوشه Defaults را از پایگاه داده Aromatherapy از درختConsole جستجو می کنیم. SQL Server یک لیستی از Default ها را در قالب Details نشان می دهد. (چیزی در پایگاه داده Sample وجود ندارد). 2- دکمه Newرا کلیک کرده، SQL Server کادر محاوه ای Default Properties را نشان می دهد. 3- در فیلدName ، Default Unknown را تایپ می کنیم. 4- "Unknown" را در فیلد Value تایپ می کنیم. 5- OK را کلیک کرده،SQL Server پیش فرض را ایجاد می کند. ربط دادن یک پیش فرض به یک ستون 1- پوشهTables را راهبری کرده، Table Designer را برای جدول Oil با کلیک راست کردن نام جدول در قاب Details باز کرده و Table Design را انتخاب می کنیم. 2- یک ستون جدید برای جدولی که Sample نامیده شده اضافه می کنیم. انواع داده پیش فرض را پذیرفته و طول آن به وسیله SQL Server پیشنهاد می گردد. 3- فیلد Default Valve را برای ستون کلیک کرده و سپس dbo.DefaultUnknown را از لیست انتخاب می کنیم. 4- دکمه Save را کلیک کردهSQL Server جدول را ذخیره می کند. قطع پیوند یک پیش فرض 1- اگر Table Designer برای جدول Oilsاز تمرین قبل باز نیست، آن را به وسیله کلیک راست کردن نام جدول در قاب Pet ail> باز کرده و Design Table را انتخاب می کنیم. SQL Server، Table Disdainer را باز می کند. 2- ستون Sampleرا انتخاب کرده، Table Designerخصوصیات این ستون را نشان می دهد. 3- dbo.DefaultUnknown را در فیلد Default Value انتخاب کرده و کلید Delete را برای برداشتن مقدار فشار می دهیم. 4- دکمه Save راکلیک کرده SQL Server تغییرات برای تعریف ستون را ذخیره می سازد. شناخت نقشها نقشها مانند پیش فرضها سطوح شئی های پایگاه داده می باشند که می تواند برای ستونها در جداول چندگانه به کار برده شوند. یک نقش Check Constraint موجود می باشد که مشخص می کند مقادیر داده ها در یک ستون مورد قبول می باشند، اما استفاده از آن بیشتر محدود شده است. یک ستون می تواند چندین Check Constraintداشته باشد که برای آن به کار برده می شود. راهنمایی: مایکروسافت نقشها و توصیه ها را که با Check Constraint جایگزین می شود را درست نمی داند. اگر چه نقشها هنوز جایگاهشان را در پایگاه داده هایSQL Server دارند از زمانی که فقط یک وظیفه بتواند برای نوع داده هایی که به وسیله SQL Server تعریف شده به کار برده شود. برخلاف Check Constraint ، یک نقش نمی تواند مبنایی برای یک ستون به طور مستقیم باشد. در عوض، مقادیری که یک نقش به کار می برد به نقشی که در یک متغیری که فرمت@Variable Name می گیرد داده می شود. در مورد متغیرها در Detail در فصل 24 بحث خواهیم کرد. ایجاد کردن نقشها از زمانی که نقشها مانند Defaults مستقل از شئی های پایگاه داده می باشند، شما باید آنها را قبل از اینکه شما بتوانید آنها را برای یک ستون در جدول به کار ببرید ایجاد کنید. ایجاد یک نقش 1- پوشه نقش را از پایگاه داده در درخت Console راهبری کرده SQL Server یک لیستی از نقشها در پایگاه داده نشان می دهد. (لیست در پایگاه داده Sample خالی می باشد) 2- دکمه New را کلیک کردهSQL Server کادر محاوره ای را باز می کند. 3- Sample Rule را به عنوان نام نقش تایپ می کنیم. 4- LEN(@Fldalue)>3 را به عنوان متن نقش تایپ می کنیم. راهنمایی: به خاطر داشته باشید LEN یک تابعTransact SQL می باشد که تعدادی از کاراکترها را در یک متن رشته ای برمی گرداند و اینکه @ قبل از یک بر چسب عبارتTransact SQL یک متغیــر را نشان می دهد، یک مقدار که برای عبارت داده می شود. بنابراین در این حالت نقش Trueمی گردد اگر طول ستون بزرگتر از 3 باشد. 5-OK را کلیک کرده، SQL Server کادر محاوره ای Rule Properties را می بندد و نقش را ایجاد می کند. ربط دادن یک Rule به یک ستون 1- کادر محاوره ای Rule Properties را برایSample Rule به وسیله دابل کلیک کردن نام Rule در قاب Details باز می کنیم. SQL Server کادر محاوره ای Rule Properties را نشان می دهد. 2- ستونBind را کلیک کرده SQL Server کادر محاوره ایBind Rule to Columns را نشان می دهد. 3- [dbo].[Oils] را درTable Combo Box انتخاب می کنیم.SQL Server فیلدها را در جدول Oils نشان می دهد. 4- ستون Sample را در لیست Unbound Columns انتخاب کرده و سپس Add را کلیک می کنیم. SQL Server ستون را به لیست Bound Columns حرکت می دهد. 5- SQL Server کادر محاوره ایBind Rule to Columns را می بندد. 6-OK را مجدداً برای بستن کادر محاوره ای Rule Properties کلیک می کنیم. شناخت User-Defined Data Types نقشها و پیش فرضها مکانیزم مفیدی برای نگهداری محدودیتهای پایگاه داده ها می باشند، اما SQL Server حتی مکانیزم قوی تری در User-Defined Data Typesها فراهم می آورد. User-Defined Data Types بر مبنای هیچ نوع از پایگاه داده حقیقی مشخص نمی گردد و شامل مشخصاتی از طول ستون می باشد. به طور کلی نقشها و پیش فرضها ممکن است به طور انتخابی برای یکUser-Defined Data Types به کار برده شوند. زمانی که یک ستون بر مبنای یک User-Defined Data Typesایجاد می گردد، ستون جدول همه خصوصیات مشخص شده را برای آن نمونه به ارث خواهد برد. زمانی که مشخصات از User-Defined Data Typesتغییرمی یابد،نقشها برای ستونها بر اساس آن نمونه همچنین تغییر خواهد کرد. راهنمایی: اگر یک User-Defined Data Type در پایگاه داده Model ایجاد گردد، همه پایگاه داده جدید به طور خودکار به آن نوع دسترسی خواهد داشت. ایجادکردن User-Defined Data Types User-Defined Data Types از شئی های پایگاه داده مستقل می باشند و باید در داخل پایگاه داده تعریف شوند قبل از اینکه آنها بتوانند به ستونها تخصیص داده شوند. ایجاد کردن یک User-Defined Data Types 1- پوشه User-Defined Data Types را از پایگاه داده Aromatherapy راهبری می کنیم. SQL Server یک لیستی ازUser-Defined Data Types را نشان می دهد (چیزی در پایگاه داده Sample وجودندارد). 2- دکمه New را کلیک کرده SQL Server کادر محاوره ای User-Defined Data Types را نشان می دهد. 3- MySample را به عنوان نام User-Defined Data Types تایپ می کنیم. 4- نوع داده پایگاه را varchar و طول آن را 20 قرار می دهیم. 5- Dbo.Sample Rule را در Rule Combo Box انتخاب می کنیم. 6- مقادیر پیش فرض برای Allow Nulls و گزینه های پیش فرض را می پذیریم و OKرا کلیک می کنیم. SQL Server ، User-Defined Data Types را ایجاد می کند. تخصیص یک ستون برای یک User-Defined Data Types 1- Table Designer را برای جدول Oils به وسیله کلیک راست کردن نام آن در قاب Details باز می کنیم و Details Table را انتخاب می کنیم. SQL Server ، Table Designer را باز می کند. 2- ستون Sample را انتخاب کرده وMySample را از Data Type Combo Boxرا انتخاب می کنیم. Data Type , SQL Server را برای MySampleقرار می دهد. راهنمایی: User-Defined Data Types در پایین لیست Data Type می باشد. 3- دکمهSave را کلیک کردهSQL Server جدول را با تعریف جدید ذخیره می سازد.
1- کاهش مقدار قد نسبت به سن که به علت کمبود پتاسیم، سدیم، منیزیوم، روی، فسفر، پروتئین، اکسیژن، آب و انرژی است.
2- کاهش مقدار وزن به قد که به علت کمبود انرژی، کاهش عضلات و چربی بدن است.
اضافه کردن وزن برای فردی که کمبود وزن دارد بسیار مشکل است. بدن فرد دارای کمبود وزن ممکن است:
* دارای سوخت و ساز بیشتری باشد.
* دارای سلول های چربی کمتری باشد.
* و یا کمبود وزن، اصلا ربطی به تغذیه فرد نداشته باشد.
به طور کلی، رژیمی خوب است که متعادل و متنوع باشد و انرژی لازم برای بدن را تامین کند.
اگر انرژی در بدن زیاد باشد، بدن این انرژی اضافی را در سلول های چربی ذخیره می کند تا در مواقع ضروری شکسته و آزاد شود. این شکستن انرژی، همان متابولیسم است.
افزایش فعالیت بدنی، سرعت متابولیسم را زیاد می کند و بدن به منبع سوخت که همان غذاست، نیاز پیدا می کند.
برعکس، کاهش فعالیت با کاهش متابولیسم همراه است و باعث می شود که انرژی در سلول های چربی ذخیره شود و فرد افزایش وزن پیدا کند.
از آنجایی که استرس در برخی افراد موجب کاهش وزن و در برخی دیگر موجب افزایش وزن می شود، باید ورزش را نیز جزو برنامه خود قرار دهید تا از استرس رهایی یابید و وزن تان نیز متعادل گردد.
شمایی که قصد افزایش وزن دارید، 3 وعده غذای اصلی را به همراه 3 تا 4 میان وعده باید مصرف کنید.
میان وعده می تواند شامل میوه، آبمیوه، نان و پنیر، سبزی و گردو باشد.
توجه کنید که اگر میزان افزایش وزن شما در هفته 450 تا 900 گرم باشد، بسیار خوب است.
انرژی ذخیره شده در غذاها را با واحد کالری محاسبه می کنند. کالری مقداری انرژی است که دمای 1گرم آب را 1 درجه سانتیگراد بالا ببرد.
غذاهای مختلف، کالری های مختلفی دارند، به همین خاطر کالری یک عدد شکلات با کالری یک عدد برگ کاهو برابر نیست.
متخصص یا کارشناس تغذیه برای دادن رژیم لاغری یا چاقی به یک فرد، باید جنس، سن، قد و وزن فرد را بداند تا بتواند کالری مورد نیاز او را محاسبه کند.
کودکان و نوجوانان نباید از رژیم های کاهش وزن استفاده کنند، زیرا آن ها در دوران رشد هستند و با دریافت کم کالری، ممکن است دچار کوتاهی قد شوند.
در زیر مقدار کالری چند نمونه از غذاها آورده شده است:
1 قاشق چایخوری شکر: 16 کالری و 4 گرم کربوهیدرات.
10عدد بادام زمینی: 45 کالری، 5 گرم چربی و 8 گرم پروتئین.
1عدد سیب متوسط: 60 کالری و 15 گرم کربوهیدرات.
بیشتر میوه ها: 50 تا 100 کالری و 12 تا 21گرم کربوهیدرات.
آب، کالری ندارد، اما آب سرد برای جذب شدن، کالری زیادی می سوزانند، پس افرادی که می خواهند وزن شان را افزایش دهند، باید آب سرد را کمتر مصرف کنند و به جای آن از آب ولرم استفاده کنند.
اگر شخص بدون اجرای رژیم لاغری یا انجام ورزش های سنگین، کاهش وزن پیدا کند، به آن "کاهش وزن غیرعمدی" می گویند.
دلایل مختلفی برای کاهش وزن غیرعمدی وجود دارد، از قبیل:
* سرطان
* افسردگی
* اسهال در مدت زمان طولانی
* مصرف برخی داروها: مانند داروهای تیروئید
* اختلال در غذاخوردن: مانند آنورکسیا (بی اشتهایی عصبی) و بولیمیا (پُرخوری عصبی)
* عفونت
* کمبود اشتها
* سوء تغذیه
* زخم در دهان و یا نداشتن دندان
اگر شما دارای کاهش وزن غیرعمدی هستید، قبل از رفتن به نزد پزشک یا متخصص تغذیه به سوالات زیر پاسخ دهید:
از چه زمانی متوجه کمبود وزن خود شدید؟
آیا کاهش وزن شما ناگهانی رخ داد؟
چند کیلو وزن کم کرده اید؟
آیا کم غذا می خورید؟
آیا از غذاهای مختلف استفاده می کنید؟
آیا زیاد ورزش می کنید؟
آیا بیمار شده اید؟
آیا مشکل دندانی یا دهانی دارید؟
آیا زیاد استرس دارید؟ زیاد عصبانی می شوید؟
آیا استفراغ می کنید؟
آیا احساس ضعف می کنید؟
آیا به طور غیر طبیعی گرسنه هستید، لرزش و تپش قلب دارید و زیاد عرق می کنید؟
آیا دید شما تغییر کرده است؟
سرمایی یا گرمایی می باشید؟
یبوست و یا اسهال دارید؟
آیا خیلی زیاد تشنه می شوید؟
آیا بیش از حد ادرار می کنید؟
ریزش مو دارید؟
چه داروهایی را مصرف می کنید؟
افسردگی شدید دارید؟
"سلامتی فرد در وزن متعادل اوست، نه در چاقی یا لاغری."
برای افزایش وزن چه نکاتی لازم است؟
برای افزایش اشتها چه باید کرد؟
افزایش وزن در افراد لاغر با ورزش یا با پرخوری؟
چگونه می توانم وزنم را افزایش دهم؟
بخش تغذیه و سلامت تبیان
باسلام خدمت دوستان
باید عرض کنم که بنده متاسفانه چند روزی به ماموریت خارج از تهران رفتم و نمیتونم مطالبم رو ادامه بدم انشاءالله وقتی برگشتم ادامه مطالب رو خدمتتون عرض میکنم .
خدا نگهدار
با سلام
تا اینجا درباره سیستم های ادواری و دائمی موجودی کالا صحبت شد و مثالهایی درباره نحوه ثبت خرید و فروش در هر سیستم نیز زده شد ولی نکته ای که بایستی به آن توجه کرد این است که شرکتهایی که در طول سال نسبت به خرید و فروش کالا اقدام می کنند در پایان سال چه مبلغی را باید در صورتهای مالی خود بعنوان موجودی کالای پایان دوره نشان دهند.
در روش دائمی، قیمت تمام شده موجودی کالای پایان دوره همان مانده حساب موجودی کالاست ولی در روش ادواری قیمت تمام شده موجودی کالای پایان دوره از طریق انبارگردانی و تعیین تعداد موجودی کالای پایان دوره با روشهایی که توضیح خواهم داد بدست می آید البته شرکت ها بدون توجه به استفاده از سیستم ادواری و یا دائمی معمولاً در پایان سال برای اطمینان از صحت مانده های موجودی کالای خود اقدام به انبارگردانی مینمایند یعنی از طریق شمارش عینی موجودی های خود و مطابقت آنها با کارت های انبار هر کالا به صحت یا سقم آنها پی میبرند.
سیستم های اندازه گیری موجودی کالا:
1 – روش اولین صادره از اولین وارده (فایفو) FIRST IN FIRST OUT
2 – روش اولین صادره از آخرین وارده (لایفو) LAST IN FIRST OUT
3 – روش میانگین موزون
4 – روش شناسایی ویژه
