امروزه جهان با مسائل رعب انگیزی روبرو است: جنگ، افول اقتصادی، بیماری هایی نظیر ایدز و هپاتیت، فقر، بیسوادی کلاسیک و کارکردی، و... از مواردی هستند که هرچند نسل بشر را در این کرهی خاکی تهدید می کنند، اماخود محصول ناآگاهی، بی خبری و خودمحوری نوع بشر هستند.
تمدن برای پیشرفت و توانمندی انسان امکانات بالقوهی فراوانی دارد، اما آیا انسان برای دستیابی صحیح به دانش موجود و تقسیم صحیح منابع و سهیم نمودن تمام افراد در تعالی بشریت آموزش لازم دریافت کرده است؟ آیا نظام آموزشی موجود، به گونه ای هست که منجر به جذب دانش سودمند، قابلیت تعقل، مهارت ها و ارزش ها گردد؟
در قرن21، برای رسیدن به توسعهی پایدار به تفکرات جدید، روش های آموزشی متنوع، رویکردهای آموزشی نو و دیدگاهی متفاوت نسبت به علم و فرهنگ نیاز داریم. تنها آموزشی مناسب است که بتواند دنیایی امن و سالم را ایجاد و تضمین نموده و درکنار پیشرفتهای عظیم علمی، صنعتی و اجتماعی، همکاری های بین المللی را جهت دستیابی به توسعهی پایدار جهانی تشویق کند. برای دسترسی به توسعهی پایدار نیاز به آموزش تفکر انتقادی است.
ذکر ویژگیهای معلمین در قرن 21 به منزلهی این نیست که تا کنون معلمین دارای این ویژگی ها و صفات نبوده اند، ولی از آنجایی که قرن بیست و یکم، قرن اطلاعات، ابتکار، مهارت و سرعت می باشد، بنابراین ویژگی های معلم نیز در این قرن باید افزون تراز قبل بر اساس این اصول باشد و به آنها توجه بیشتری مبذول گردد